Skóra podczas kuracji onkologicznych
Pacjenci onkologiczni są narażeni na doświadczanie niepożądanych działań leczenia onkologicznego, o różnym natężeniu, lecz w każdym przypadku negatywnie wpływając na komfort życia pacjentów. Stopień natężenia i częstotliwość występowania zmian są zależne od substancji cytostatycznej, łączenia z innymi kuracjami antynowotworowymi, drogi podawania, dawki i samego pacjenta. Radioterapia może wywołać popromienne zapalenie skóry, objawiające się wysuszenie, podrażnieniem, obrzękiem, złuszczaniem i bólem. Chemioterapia natomiast często wywołuje świąd, zaczerwienienie, trądzik, łuszczenie i wysychanie zlokalizowane najczęściej na twarzy, szyi, ramionach i tułowiu. Inne efekty przyjmowania leków przeciwnowotworowych to ryzyko reakcji alergicznej, ściemnienie skóry wzdłuż żył, grube przebarwienia czy zaczerwienienie i pękanie skóry stóp i rąk. Dlatego tak ważna jest odpowiednia pielęgnacja skóry podczas leczenia. Kremy po kuracjach onkologicznych mogą pomóc w ograniczeniu przykrych dolegliwości.
Skóra podczas kuracji onkologicznych
Pacjenci onkologiczni są narażeni na doświadczanie niepożądanych działań leczenia onkologicznego, o różnym natężeniu, lecz w każdym przypadku negatywnie wpływając na komfort życia pacjentów. Stopień natężenia i częstotliwość występowania zmian są zależne od substancji cytostatycznej, łączenia z innymi kuracjami antynowotworowymi, drogi podawania, dawki i samego pacjenta. Radioterapia może wywołać popromienne zapalenie skóry, objawiające się wysuszenie, podrażnieniem, obrzękiem, złuszczaniem i bólem. Chemioterapia natomiast często wywołuje świąd, zaczerwienienie, trądzik, łuszczenie i wysychanie zlokalizowane najczęściej na twarzy, szyi, ramionach i tułowiu. Inne efekty przyjmowania leków przeciwnowotworowych to ryzyko reakcji alergicznej, ściemnienie skóry wzdłuż żył, grube przebarwienia czy zaczerwienienie i pękanie skóry stóp i rąk. Dlatego tak ważna jest odpowiednia pielęgnacja skóry podczas leczenia. Kremy po kuracjach onkologicznych mogą pomóc w ograniczeniu przykrych dolegliwości.
Kosmetyki do ciała po kuracjach onkologicznych
Balsamy i kremy po kuracjach onkologicznych zawierają szereg dobroczynnych składników, które zbawiennie działają na kondycję, zdrowie i wygląd skóry. Znajdziemy wśród nich m.in. olej lniany, olej canola, alantoinę, kwas foliowy, ektoinę, kwas hialuronowy, ceramidy, nagietek lekarski, tilirozyd, niacynę i prowitaminę B5. Ograniczają one popromienne uszkodzenia skóry (suchość, oparzenia, zaczerwienienia), przyspieszają procesy naprawcze, natłuszczają, uelastyczniają. Łatwość rozprowadzania i dobra wchłanialność gwarantują komfort stosowania. Preparaty te pozostawiają na powierzchni skóry delikatny film ochronny. Uzupełniają lipidy, wzmacniają barierę ochronną skóry, łagodzą podrażnienia, zmniejszają uczucie gorąca i pieczenia. Zapewniają także długotrwałe nawilżenie i natłuszczenie.
Jak myć skórę po kuracji onkologicznej?
Niezwykle istotne w pielęgnacji skóry w trakcie i po kuracjach onkologicznych jest stosowanie odpowiednich środków myjących, ponieważ wiele standardowych środków higienicznych może zaostrzyć objawy. Po chemioterapii lub radioterapii bariera ochronna skóry jest naruszona, więc zbyt intensywne oczyszczanie może potęgować efekt jej wysuszenia i wywołać dodatkowe podrażnienia. Należy wybierać produkty myjące o neutralnym pH, kosmetyki do ciała po kuracjach onkologicznych, które wiążą wodę w warstwie rogowej naskórka, co poprawi funkcje bariery naskórkowej i ograniczy pęknięcia, zaczerwieniania i łuszczenie.
W jaki sposób dbać o skórę w trakcie i po kuracji onkologicznej?
Nie trzeba czekać do momentu pojawienia się objawów skórnych, można podjąć działania mające na celu zminimalizowanie problemów jeszcze przed rozpoczęciem kuracji, które następnie można kontynuować także podczas jej trwania. Przynajmniej dwie godziny przed zabiegiem nie powinno się nakładać żadnych balsamów czy kremów, ponieważ mogły zwiększyć wrażliwość skóry na promieniowanie. Natomiast po kuracji można smarować ją trzy razy dziennie kosmetykami do ciała po kuracjach onkologicznych. Podrażniona, uszkodzona skóra może wywoływać świąd, lecz nie wolno jej trzeć ani drapać. Skórę należy nawadniać także od środka, dlatego zalecane jest picie minimum 1.5 l wody dziennie. Należy unikać także ekspozycji na promieniowanie słoneczne, przez rok po zakończeniu radioterapii, papierosów i alkoholu. Nie powinno zażywać się długich, gorących kąpieli, nosić odzieży uszytej z obcisłych, drażniących materiałów i długiego namaczania skóry. W przypadku powikłań skórnych zlokalizowanych na śluzówkach zalecane jest przyjmowanie większej ilości płynów przed posiłkami, unikanie zbyt zimnych lub zbyt gorących posiłków i suchej żywności.
Zespół ręka - stopa - czym jest i po czym go poznać?
Leki chemioterapeutyczne, takie jak np. cytostatyki mogą doprowadzić do powstania zespołu ręka-stopa (zespół dłoniowo-podeszwowy), który objawia się zaczerwienieniem, nabrzmieniem i nadwrażliwością skóry dłoni i stóp pacjenta. W większości przypadków reakcja ma łagodny charakter i samoistnie mija w przeciągu maksymalnie kilkunastu dni. Jednak w sytuacji wydłużonego występowania objawów, przypadek może wymagać zaprzestania przyjmowania leku lub choćby zmniejszenia jego dawki. Chorobę poznamy po występującym na początku mrowieniu, rozgrzaniu, suchości i zaczerwienieniu, a następnie po bolesnym rumieniu dłoni i stóp, ze skłonnością do powstawania pęcherzy i złuszczania. W przypadku nasilających się objawów pacjenci mają problemy z utrzymaniem przedmiotów w rękach i z chodzeniem. Aby wspomóc zdrowienie, należy regularnie stosować specjalne kremy ze składnikami łagodzącymi, używać łagodnego mydła, unikać perfum, alkoholu i gliceryny w produktach kosmetycznych, ograniczyć przebywanie na słońcu, nosić przewiewne skarpetki i obuwie oraz nie przemęczać dłoni i stóp krojeniem, noszeniem ciężkich rzeczy, pracą w ogródku, długimi spacerami i staniem. Do profilaktyki zmian skórnych wywołanych zespołem ręka-stopa świetnie nadadzą się emolienty, szczególnie te z zawartością 10% mocznika. Można je stosować także do leczenia łagodnych zmian, tak samo jak preparaty z zawartością kwasu mlekowego oraz miejscowe kortykosteroidy. Jeśli stosowane leczenie nie niweluje bólu, można wdrożyć doustne leki przeciwbólowe, takie jak ibuprofen czy ketoprofen. Stosowanie glikokortykosteroidów w formie maści musi być skonsultowane z lekarzem, ponieważ zbyt duże dawki lub zbyt długie stosowanie może doprowadzić do kolejnych działań niepożądanych.